წლების წინ ამერიკაში ჩასულ ერთ ემიგრანტს უარი უთხრეს დარაჯის თანამდებობაზე იმიტომ, რომ მან წერა-კითხვა არ იცოდა. ამიტომ ის ზურგზე ტომარააკიდებული პატარა სოფელში, სადაც მაღაზიები არ იყო, ფეხით დადიოდა და ლითონის ჭურჭელს ყიდდა. დააგროვა ფული და საკუთარი მაღაზია გახსნა. შემდგომ წლებში ემიგრანტმა გახსნა პატარა მაღაზიები მზარდ სოფლებში, რომელსაც ის ოდესღაც ემსახურებოდა. დროთა გამნავლობაში მან დააარსა დიდი საწარმო საცალო ვაჭრობის სფეროში. როცა გადაწყვიტა საქმეს ჩამოშორებოდა მან თავისი საწარმო რამდენიმე მილიონ დოლარად გაყიდა. გარიგება უკვე დასრულებული იყო, როცა რწმუნებულებმა მის წინ ქაღალდები გაშალეს ხელის მოსაწერად. ემიგრანტმა ფრთხილად აიღო კალამი და ფურცლის ბოლოს ჯვარი დასვა. რწმუნებულები გაოცდნენ და ჰკითხეს მას, ხელი რატომ არ მოაწერა.
„მე რომ ხელის მოწერა მცოდნოდა – თქვა ემიგრანტმა, – აქ არ ვიქნებოდი, მე დარაჯი ვიქნებოდი“.
